Το μπλοκ στα social.Ο νέος τρόπος λογοκρισίας και φίμωσης.

 

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλοι μιλούν για ελευθερία λόγου, αλλά ελάχιστοι αντέχουν πραγματικά να την εφαρμόσουν. Στα κοινωνικά δίκτυα, ο διάλογος έχει καταντήσει μια ψευδαίσθηση. Γιατί η πρώτη αντίδραση πολλών, όταν ακούν κάτι που δεν τους αρέσει, είναι το «μπλοκ». Δεν συμφωνείς; Δεν σε αντέχω; Εξαφανίζεσαι.

Το «μπλοκ» ως όπλο δειλίας

Δεν είναι δύναμη να κλείνεις το στόμα του άλλου, είναι αδυναμία. Όταν κάποιος επιλέγει να σε μπλοκάρει αντί να επιχειρηματολογήσει, παραδέχεται έμμεσα ότι δεν έχει τίποτα να πει. Το «μπλοκ» γίνεται όπλο στα χέρια των αδύναμων, αυτών που θέλουν να ζουν σε έναν κόσμο καθρέφτη, όπου ακούνε μόνο τη φωνή τους.

Από την ελευθερία λόγου στην ελευθερία φίλτρου

Στα κοινωνικά δίκτυα δεν έχουμε ελευθερία λόγου, έχουμε ελευθερία φιλτραρίσματος. Ο καθένας δημιουργεί τη δική του μικρή φυσαλίδα, γεμάτη απόψεων που τον βολεύουν, και πετάει έξω κάθε διαφορετική φωνή. Έτσι όμως δεν οικοδομείται διάλογος οικοδομείται μια ψευδαίσθηση δημοκρατίας, μια κοινωνία από κλειστές σφαίρες που δεν αγγίζονται ποτέ.

Η γλώσσα του μίσους ως αυτοάμυνα

Κι αν δεν μπλοκάρουν, πολλοί απαντούν με μίσος, ειρωνεία, επιθετικότητα. Όχι για να κερδίσουν τη συζήτηση, αλλά για να την πνίξουν. Για να κάνουν τον άλλον να σιωπήσει. Το μίσος γίνεται φράγμα στην αδυναμία τους να συζητήσουν. Είναι μια κραυγή που λέει: «Δεν αντέχω να ακούσω κάτι διαφορετικό».

Η κοινωνία του «φίμωσέ τον»

Αν συνεχίσουμε έτσι, η κοινωνία μας θα γεμίσει από ανθρώπους που δεν συνομιλούν, αλλά απλώς φιλτράρουν. Δεν ανταλλάσσουμε ιδέες διαγράφουμε ανθρώπους. Δεν χτίζουμε γέφυρες χτίζουμε τοίχους. Κι όταν η κοινωνία μετατρέπεται σε άθροισμα από απομονωμένα μικρόκοσμα, το αποτέλεσμα είναι η διάλυση κάθε κοινού χώρου συζήτησης.

Συμπέρασμα 

Το «μπλοκ» δεν είναι πάντα αθώο. Μπορεί να είναι αναγκαίο απέναντι σε κακοποιητικές συμπεριφορές, αλλά συχνά γίνεται εργαλείο λογοκρισίας με ψηφιακό πρόσωπο. Όσοι το χρησιμοποιούν για να σιωπήσουν διαφορετικές απόψεις, απλώς παραδέχονται την πνευματική τους φτώχεια.

Γιατί ο διάλογος θέλει θάρρος. Το μπλοκάρισμα θέλει μόνο φόβο.