Πιστός στο καθήκον....

 

Πιστός στο καθήκον: Ο γιατρός του Πανναξιακού βρέθηκε στο γήπεδο παρά την απώλεια του πατέρα του...

Μία απίστευτη ιστορία έφερε στο φως η γυναικεία ομάδα βόλεϊ του Πανναξιακού.

Όπως σημειώνει η ομάδα των Κυκλάδων μέσα από επίσημη ενημέρωση, ο γιατρός Γιαννούλης Μανωλάς λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα του Πανναξιακού με την Θέτιδα έχασε τον πατέρα του. Δεν κατέστη όμως εφικτό να βρεθεί αντικαταστάτης κι ο γιατρός πιστός στο καθήκον του βρέθηκε στο γήπεδο.

Η φωτογραφία του την ώρα του αγώνα με δάκρυα στα μάτια είναι χαρακτηριστική. Εμείς δεν έχουμε παρά να υποκλιθούμε από σεβαστό στον γιατρό που έβαλε το καθήκον του πάνω από τον προσωπικό του πόνο.

Η ενημέρωση του Πανναξιακού αναφέρει:

Ο γιατρός Γιαννούλης Μανωλάς είχε χθες Σάββατο 31 Οκτωβρίου «υπηρεσία» στο ΔΑΚ Νάξου και να βρίσκεται στο κλειστό γυμναστήριο για τον αγώνα του Πανναξιακού ΑΟΝ με την Θέτιδα Βούλας για την 4η αγωνιστική του πρωταθλήματος Volley League Γυναικών.

Ήταν εκεί ως γιατρός του Αγώνα. Και εκτέλεσε το καθήκον του. Γιατί αυτό απαιτεί το λειτούργημα του γιατρού.

Όμως, ο άνθρωπος Γιαννούλης Μανωλάς ήταν αλλού σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Και ήταν… αλλού γιατί λίγη ώρα νωρίτερα, είχε χάσει τον πατέρα του, τον επίσης γιατρό Μανώλη Μανωλά…

Και δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιος να τον αντικαταστήσει. Η Διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ ενημερώθηκε άμεσα για την τραγική αυτή είδηση. Ζήτησε την αντικατάσταση του γιατρού, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε εφικτό.

“Δυστυχώς” με το νέο υγειονομικό πρωτόκολλο η παρουσία γιατρού είναι απαραίτητη.

Και ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Γιαννούλης Μανωλάς απέδειξε γιατί είναι αγαπητός σε όλους μας, στη μικρή μας κοινωνία και κουβαλάει επάξια τη βαριά κληρονομία της οικογένειάς του.

Έσφιξε τα δόντια… Και έμεινε στο γήπεδο. Μέχρι να τελειώσει ο αγώνας. Με δάκρυα στα μάτια… Με το κινητό να χτυπάει συνέχεια για τα συλλυπητήρια…

Εμείς ως διοίκηση του Πανναξιακού ΑΟΝ ζητάμε συγνώμη, τον ευχαριστούμε και εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στον ίδιο και την οικογένειά του.

Ευχαριστούμε τον γιατρό που είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος αλλά δεν ξεχνάει το λειτούργημά του.

Και δεσμευόμαστε ότι θα τον τιμήσουμε όπως του αρμόζει. Γιατί πράξεις και κινήσεις όπως αυτές να «θυσιάζει» την προσωπική του στιγμή για το καθήκον, πρέπει να αποτελούν σημείο κατατεθέν για την τοπική μας κοινωνία…